EEN MONUMENT VOOR DE VERDRONKEN VROUWEN 

Het idee is een herdenkingsmonument te maken voor de meer dan 30 anababtistenvrouwen welke hier in 1535 bij een geloofsstrijd zijn verdronken. Als straf werden zij in zakken genaaid en in het water gegooid waarbij ze de verdrinkingsdood vonden. Vanuit de Doopsgezinde kerkgemeenschap is dan ook het verzoek gekomen voor een gedenkteken aan hun zusters in geloof. 

De kunstenares Marjan Beuker heeft een ontwerp gemaakt voor een liggend kunstwerk. Dit om roofvogels geen uitvalbasis te geven voor de jacht op hun prooi. De vorm van de polder is het uitgangspunt voor het ontwerp. 

De kunstenares schrijft hierover: 

Door het uniekje patroon van de polder kwam ik op het idee om een kopie van de polder te maken. Een soort plattegrond met daarin verwerkt een aantal witte vrouwfiguren. De keuze voor het gebruik van kiezelstenen is omdat het een natuurlijk, door water en zand geslepen en eeuwenoud bestaand materiaal is. De kleur wit is gekozen omdat de vrouwen als een soort schimmen verbeeld worden. De zwarte kiezellijnen zijn om het zwarte water in de sloten weer te geven. De grijze kiezels verbeelden het land en de klei. 

Voor de uitvoering wordt gedacht aan vrijwilligers. Er zijn totaal ca. 40 vakken en daarom zal worden gezocht naar ca. 40 vrijwilligers die elk een vak met kiezelstenen wil leggen. Vrijwilligers uit de doopsgezinde kerkgemeenschap en de aanliggende dorpen kunnen worden gevraagd om samen het kunstwerk te realiseren. 

Een plek voor het kunstwerk in de polder is minder geschikt omdat een monument geen toegevoegde waarde heeft voor de te behalen natuurdoelen welke Staatsbosbeheer, als eigenaar van de polder, heeft gesteld. Extra bezoeken geven meer verstoring in het kwetsbare vogelbroedgebied. Wellicht is een locatie te vinden juist ten noorden van de polder op het ooorspronkelijke tracé van de eerdere Wâldwei. Een knooppunten fietrsroute loopt daar langs.